Deze week was mijn eerste week alleen in Uppsala, nadat Cédric op zondag naar huis was vertrokken en eerder die week ook Henri en papa al waren vertrokken. Op maandag begon ik meteen met het verkennen van de benedenverdieping mij residentie. Ik ontdekte de gemeenschappelijke keuken, de gym en het waslokaal, waar ik voor het eerst zelf mijn was deed. Gelukkig ging alles redelijk vlot. Tijdens het wassen ontmoette ik Alejandra, een Mexicaanse studente die hier al een jaar studeert. Ze gaf me veel nuttige tips over de stad en het studentenleven!
Later die dag besloot ik de bibliotheek te bezoeken. Deze ligt op slechts een paar minuten wandelen van mijn kamer, dus ik ging erheen en nam een kijkje. Mijn oog viel meteen op de vele tafels waar mensen aan het schaken waren. Van jongeren tijdens hun schoolpauze tot gepensioneerden, van iedere leeftijd was wel iemand aan het schaken. Terwijl ik toekeek, vroeg iemand of ik een potje wilde spelen. Zo ontmoette ik Paul, een local die in Uppsala woont en studeert. Hij was erg vriendelijk en leerde me veel over de stad, terwijl hij me ook schaaktips gaf, want hij was duidelijk beter dan ik. Later kwamen zijn vrienden Ludwig en een Duitse Erasmusstudent erbij, en we speelden allemaal een paar potjes tegen elkaar. De tijd vloog voorbij terwijl ik mijn eerste Zweedse vrienden maakte.
Deze week ging ik ook voor het eerst hardlopen in de stad. Zonder navigatie ging ik gewoon op goed instinct op zoek naar mooie paden en parken. Ik liep door het centrum, langs de kathedraal en het kasteel, en uiteindelijk richting een bosrijk gebied genaamd ‘Stadskogen’, net buiten de stad. Het was er prachtig, met torenhoge naaldbomen en een kabbelend riviertje. Er was bijna niemand, dus het was er heerlijk stil, op het gezang van de vogels na. In het bos waren ook veel struiken met bessen die door een aantal mensen geplukt werden! Het deed me denken aan de Zwitserse bossen, met die heerlijke warme geur van dennenbomen.
Vanaf woensdag arriveerden er veel nieuwe studenten in de residentie waar ik verblijf. Ik ontmoette meteen een paar van hen, en we spraken af om ‘s avonds in mijn kamer samen te komen en elkaar beter te leren kennen. Het was fantastisch om zoveel nieuwe mensen van over de hele wereld te ontmoeten: Fransen, Italianen, een Costa Ricaanse, een Canadees en een Turk. We deelden veel over elkaars land en cultuur, wat ontzettend interessant was. Wat me opviel, was hoe vriendelijk en behulpzaam iedereen is.
We besloten vanaf nu elke avond bij iemand anders op de kamer samen te komen om iets te drinken en elkaar beter te leren kennen.
Op donderdag sprong ik op mijn fiets om de omgeving buiten Uppsala te verkennen. Helaas zat het weer niet mee, want ook hier kan het flink regenen! Na slechts vijf kilometer fietsen zag ik dreigende wolken opkomen, en even later begon het te gieten. Gelukkig klaarde het snel op, en kon ik verder fietsen terwijl ik opdroogde. Ik fietste langs kleine dorpjes zoals Alsike en Krusenberg, waarvan de laatste naast een groot meer ligt, genaamd Ekoln. Het uitzicht vanaf de fiets was fantastisch; het landschap wisselde voortdurend tussen weilanden, naaldbossen en kleine dorpjes met die typische roodbruin geschilderde huizen. De Zweedse asfaltwegen zijn ook geweldig om op te fietsen.
‘S avonds ging ik naar een studentencafé waar een groot evenement plaatsvond. Het was een druk feest waar honderden studenten naartoe gingen. Ik leerde veel mensen kennen, vooral Italianen. Angelo, José en Manuel waren geweldig gezelschap om mee uit te gaan. Het enige nadeel was dat er alleen Heineken werd gedronken, wat in mijn ogen nog wel wat kan leren van een goede pils. Opvallend is dat ze in Zweden overal op evenementen bier in plastic flesjes geven; het lijkt net glazen flesjes, maar dat zijn ze niet. Ik had dat vooraf nog nooit gezien.
Op vrijdag ging ik voor het eerst binnen in een universiteitsgebouw voor een presentatie in een gevulde aula vol internationale studenten. Het was leuk om alle mensen te zien die hier ook gaan studeren. Na de infosessie ontmoette ik veel nieuwe mensen, waaronder Eric, een Canadese student. We raakten aan de praat en spraken af om de volgende dag samen te gaan fietsen naar een dorpje in de buurt. Na de sessie ging ik nog een biertje drinken in een nabijgelegen café met een paar mensen die ik net had ontmoet, om de dag af te sluiten.
De volgende dag maakte ik een fietstocht met Eric. We besloten naar een noordelijk gelegen dorpje genaamd Storvreta te fietsen. Eric had net een fiets gekocht op de tweedehandsmarkt, dus we waren klaar om te gaan. Na een paar kilometer fietsen ontdekten we Gamla Uppsala, oftewel Oud Uppsala. We stopten om het dorp te verkennen en ontdekten dat het het oude dorp is waar ooit de Vikingen leefden. Een deel is bewaard gebleven, zoals de koninklijke heuvels waar oude Vikingkoningen zijn begraven. Er staan ook nog authentieke runenstenen, wat heel interessant was. Eric studeert ecologie en weet veel over de Vikinggeschiedenis, dus hij vertelde me veel over deze intrigerende cultuur. Na onze culturele ontdekking vervolgden we onze weg naar Storvreta. Na nog eens tien kilometer fietsen kwamen we aan in het centrum van Storvreta. Er was niet veel te zien of te doen, maar de rit ernaartoe was wel geweldig. Ik leerde Eric beter kennen, hij lijkt een goede vriend te worden. Na een lange dag kwam ik terug in de residentie en speelde ik nog wat kaartspellen met wat mensen van op mijn gang.
Deze week had ik al zoveel mensen ontmoet dat ik die avond besloot vroeg naar bed te gaan en een aflevering van FC De Kampioenen te kijken. Dat mag ook eens hé, mijn gedacht? (Zo zou Boma het zeggen)
Vandaag besloot ik mijn zondag te beginnen met een ontbijt in een hotel vlakbij. Het was heerlijk om even niet na te hoeven denken over ontbijt of lunch. Ik denk dat dit wel eens mijn nieuwe Zweedse zondagochtendtraditie zou kunnen worden. Na de brunch ging ik naar een voetbalwedstrijd van de lokale club IK Sirius, die tegen Djurgården speelden. Het was een burenduel tussen het team van Uppsala tegen het team van Stockholm. De sfeer was gezellig en heel anders dan in België. In het stadion zitten de supporters van beide teams gewoon door en naast elkaar, zonder gescheiden te zijn. Iedereen praat met elkaar, ongeacht voor welk team je bent. Er is wel rivaliteit, maar op een vriendelijke manier, zonder geweld. Ika, die naast me zat, was bijvoorbeeld een supporter van het bezoekersteam. Hij vertelde me dat het stadion in de winter wordt omgebouwd tot een schaatsbaan, dus daar ga ik zeker ook eens naartoe in de winter. De snacks in het stadion zijn ook anders; geen frieten met bier, maar gebakjes zoals een ‘kanelbulle’ met koffie. Een kanelbulle is een typisch Zweeds gebakje dat ze hier veel eten en je overal in de winkels vind. Het was een leuke ervaring om een sportwedstrijd in Zweden mee te maken.
Later vanavond ging ik met een vriendin uit hetzelfde gebouw naar een rondleiding langs alle ‘nations’. Nations zijn een soort studentenverenigingen waar je lid van kunt worden om deel te nemen aan verschillende evenementen of gewoon iets te gaan drinken of te lunchen. Elke nation heeft zijn eigen specialiteit; de ene richt zich meer op muziek, de andere op sport of feesten. Om de keuze makkelijker te maken, organiseerde men een rondleiding langs alle 13 nations in Uppsala.
Het was een drukke week waarin ik ontzettend veel nieuwe mensen heb leren kennen van over de hele wereld, en ik vond het geweldig! De mensen waarmee ik in hetzelfde gebouw woon, voelen nu al aan als goede vrienden, alsof we elkaar al veel langer dan een week kennen. Het is echt fantastisch.
